فرمت فایل: ورد ( قابلیت ویرایش ) قسمتی از محتوی متن … تعداد صفحات : 14 صفحه دیوان کبیر (غزلیات شمس) “مولانا شاعرحر فه ای نبود براثر تغییر حال و عشقی بود که به شاعری روی آورده بود و لذا جزء استاد های واقعی روح و زندگی خود را نمی سرود .” ” مجموعه غزلیات مولانا به دیوان کبیر و دیوان شمس تبریزی مشهور است و این از آن روست که گرچه در پاره ای از این غزل ها تخلص شاعر ، خاموش (خمش) است ولی غالباً نام شمس ، شمس تبریز، شمس الحق تبریزی – و در بعضی هم نام صلاح الدین در پایان غزلها آمده است .تقریباً همه غزلها فارسی است .اشعار عربی و ملمعات در بین آنها بسیار نیست .ابیاتی چند به ترکی و حتی یونانی نیز در این دیوان نیز هست .از این گونه ابیات بر می آید که مولانا با طبقات عوام و حتی با تر سایان قونیه نیز سرو کار داشته است .در غزل وی آهنگ و نوای خاصی هست .خوب پیداست که گوینده قصد شاعری ندارد ، حالی دارد که هم خود را فراموش می کند و هم شعر خود را ، بدون آنکه بخواهد ، اندیشه اش از پرده خیال بیرمن می تراود و رنگ شعر و غزل می گیرد ؛ در آن طوفا …
